Woensdag 8 december was het eindelijk zover. Mooi gekleed vertrokken we naar Antwerpen om het stuk 'Semiramide' van Rossini te bekijken. We waren allemaal aanwezig. We zaten op het tweede balkon. Ik vond dit een ideale plaats. We hadden zicht op de orkestbak, we zagen het toneel goed en de ondertitelingen waren op ooghoogte.
Waar ging het stuk nu over?
We worden meegevoerd naar het oude Babylon waar koningin Semiramide in gewetensnood verkeert door de moord op haar echtgenoot koning Nino en het verlies van haar zoon Ninia. Reeds jarenlang ontzegt ze prins Assur, brein achter het moordcomplot, het beloofde huwelijk en daarmee ook de koningstroon. Haar liefde voor de jonge generaal Arsace drijft Semiramide tot nieuwe acties. Op de inwijding van de nieuwe tempel van Baäl wil ze haar bruiloft met Arsace bekend maken en daarmee Assurs aanspraak op de troon dwarsbomen. Maar de stem van Nino en de hogepriester Oronte verijdelen het plan van Semiramide; ze brengen de kloof aan het licht tussen liefde, intrige, politiek en geloof. Aan het eind moet Semiramide erkennen dat Arsace haar vermiste zoon Ninia is, teruggekeerd naar huis als wreker. Ondanks inzicht en berouw neemt de tragedie van de Babylonische Oedipus haar catrastofale wending in een melodramatische confrontatie bij het graf van de vermoorde Nino.
Het was leuk om eens een operastuk te mogen bezichtigen. Ik vond het wel een moeilijk, zwaar stuk. Niet alles begreep ik. Ik denk dat dit ook deels kwam doordat het stuk zeer hedendaags werd opgevoerd en er abstracte elementen in zaten. Het verhaal was wel mooi, alleen iets te lang. De kostuums waren prachtig en het was geweldig hoe ze met zo weinig materiaal toch een mooie voorstelling maakten en dat bepaalde elementen zoals de blokken meerdere functies hadden.
Maar buiten dit alles bleef het leuk om dit eens te mogen meemaken en ons op te kleden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten