Gelukkige feestdagen!

We mish you de merry mishmash 

en de happy you year!

Kerstmis komt er aan!

Het is bijna zover!!! Kerstmis komt er aan! 

Ik zit al volledig in de stemming: kerstliedjes gaan door mijn hoofd, ik ga op schattenjacht achter de perfecte geschenkjes, ik haal de ingrediënten voor de kerstdessert waar ik dit jaar verantwoordelijk voor mag zijn, ik plan alles voor de verjaardag van Lindsay omdat zij een echt kerstekindje is,….

Ik hou van deze tijd van het jaar, daarom ben ik ook naar twee echte kerstvoorstellingen gaan kijken.

Het eerste kerststuk was: ‘De Kerstman is een ***’ Niet bepaald een stuk voor kinderen maar in dit stuk deed een kennis van mij mee. Ik ben op zaterdag 11 december gaan kijken.

Het stuk zelf is een theaterstuk waarin bijtende humor en confronterende realiteit met de gevoelens van het publiek spelen.

 Kersttijd in de 21ste eeuw. Felix, Josette, Katia en Olga, mensen op de rand van de maatschappij, proberen te overleven in een rechtse en individualistische stadsjungle.

Ze zoeken steun bij elkaar, steun die ze ook vinden bij Vriendschap en Wanhoop.

Dat is het teleonthaalbureau waar Thérèse en Pierre de hulplijndienst verzorgen. De kerstavond start gezellig en vredevol, maar evolueert naar een onverwachte, hilarische climax.

Het was een fijn stuk met een lach en een traan. 

Het volgende kerststuk heette : ‘De doagen’ door de toneelgroep ‘GUSTAAV’. Naar dit stuk ben ik 18 december gaan kijken. 

Het stuk was een zelfgeschreven stuk, ze vertelden over alles wat bij de mensen leeft op de feest’doagen’.

Over wat ging het stuk zo allemaal?

Waarom mag je nooit cava combineren met garnaalkroketten? Wat is het verschil tussen lange en korte sterrenschijters? Zal de vloek die Noel al jaren achtervolgt met de doagen ook dit jaar weer toeslaan? Waarom maakt het niet uit op welke dag je geboren wordt? Waarom zijn de doagen zoals de Donk? Maakt Raoul dit jaar een perfecte entree met zijn kalkoen? Kent Stefaan zijn tekst nog of heeft hij hetzelfde voor als andere jaren? Viert Joy dit jaar alleen Kerstmis? Waarom zijn de doagen altijd zo rap gepasseerd?

‘De doagen’ is de ideale manier om perfect geïnformeerd aan de feesttafel te verschijnen. Een voorstelling over feestvieren, kleine momenten, grondig voorbereiden of compleet improviseren. Een nostalgische, komische en romantische voorstelling voor het hele gezin. Ook de plezante nonkels zijn dus welkom.

Bij het begin van de voorstelling kregen we allemaal een mini-geschenkje. Dit mochten we pas opendoen wanneer de acteurs dit zeiden. In het stuk wou graag Joy de sterren als geschenk krijgen. Toen we het geschenkje mochten opendoen, bleek hierin een lampje te zitten. We schenen er mee op de muziek en zo leek het alsof Joy haar geschenk toch gekregen had. Echt fijn! In dit stuk zaten zoveel herkenbare stukken dat ik mij bijna dood gelachen heb. Het speciale was dat ze frontaal acteerde en niet naar elkaar, zo leek het of ze ons hun verhaal aan het vertellen waren. Ook had het stuk muzikale omlijsting van Libertad, een koor. Zij brachten tijdens het stuk door verschillende kerstliedjes. Dit was een Superstuk.

De doagen want voor ge het weet zijn ze weer gepasseerd!

Workshops

Dinsdag 7 decenber en donderdag 9 december vonden er verschillende workshops plaats op de school ivm met het thema Opera. We werden in drie groepen verdeeld. Ik zat in groep 2 en mijn eerste workshop was Stijldansen. 

Stijldansen: We stonden allemaal te wachten in het lokaal. Tot we door een geluidsbox hoorden dat we de dansvloer leeg moesten maken en de muziek mochten aanzetten. Toen dit gebeurd was verscheen mevrouw Vergaert met haar danspartner en deed de dans die we gingen aangeleerd krijgen. Dit vond ik een leuke inleiding want het leek een beetje zoals ‘Sterren op de dansvloer.’ Het was de wals die we gingen aanleren. Ik had deze al eens geleerd in het middelbaar onderwijs maar deze wals was toch anders dan diegene die ik al kon. Het werd goed uitgelegd de workshop en op het einde van de les kon ik de wals zo goed als perfect. Het enige dat nog beter kon, was dat het op sommige momenten iets sneller vooruit mocht gaan. Persoonlijk vond ik het tempo van de Engelse wals heel traag, ik denk dat een Weense Wals mij beter zal liggen. Maar ik vond het één van de leukste workshops!

Hieronder kan je een fragment uit deze les zien waar ik de Wals oefen met mijn danspartner Leen.

Stem ontdekken en stemgebruik: Dit was de tweede workshop van de dag. En deze werd gegeven door Mieke. Deze workshop was wel leuk.We hebben ademhalingstechnieken geleerd.  Je moest je voorstellen aan de hand van een emotie en daarna liet ze een stukje opera horen. We hebben dan ook een stuk van een opera gezien en gekeken hoe er met de stem emoties werden getoond. Op het einde van de les hebben we zelf een stukje Opera gezongen. Dit had ik niet verwacht aangezien ik Operagezang als moeilijk beschouwde en toch hebben we dit ook eens mogen doen. Het was een fijne workshop.

Na deze workshop zijn we gaan eten en hebben we met de andere studenten besproken wat er in de workshops al was gebeurd en wat er nog ging komen. Zo bleek het dat niet elke workshop 3 keer hetzelfde was. Onze laatste workshop van de dag was de workshop zingen en bewegen. Deze werd gegeven door Meneer De Beule. 

Zingen en bewegen: Tijdens deze workshop deden we enkele oefeningen die ons redelijk bekend in de oren klonken. Ik had het gevoel dat het herhaling was van wat we vorig jaar gezien hadden. Dit was wel spijtig want ik zag ook de link niet naar Opera. Deze workshops waren de bedoeling om ons iets bij te leren en in deze workshop was dit niet het geval. Dit wil niet zeggen dat er geen leuke elementen in zaten, alleen was het al gekend.

Donderdag gingen we verder met de workshops. Mijn groep begon met de sessie theatraal acteren door Carlos. 

Theatraal acteren: Ik had hoge verwachtingen van deze workshop aangezien het over acteren zou gaan en ik als vrije tijd amateurartrice ben. Op toledo had ik al eens gekeken over wat het zou gaan en het leek me wel fijn. We begonnen de les met een brainstom over wat we gezien hadden tijdens de Opera. Hieronder kan je mijn brainstorm zien. 

Daarna moesten we hem nadoen. Het spijtige aan deze workshop was dat we ten eerste niets zelf hebben mogen aanbrengen, dat we dingen moesten doen die ik niet graag doe zoals als een hoop ‘aarde’ op elkaar liggen en dat we totaal niets gedaan hebben ivm met Commedia Dell’ Arte. Wat geimproviseerd toneel is. Hoewel dit zou op toledo stond. En persoonlijk vond ik hem ook niet altijd even vriendelijk in onze groep. Waarschijnlijk had ik te hoge verwachtingen voor deze workshop en is deze daarom zo tegengevallen. Wel spijtig want echt acteren hoort ook bij de opera en dit is nu niet aan bod gekomen.

Vertellen op muziek: Deze workshop werd gegeven door mevrouw Coupé. Het begon al leuk toen zij binnen kwam met iets heel raar op haar hoofd. Het bleek haar vertelhaarband te zijn. We begonnen met het beluisteren van boekjes die op een komische manier werden voorgelezen. Daarna mochten we zelf aan de slag. Ik zat met Leen, Anke en Kathleen in de groep en we namen het sprookje ‘Tafeltje strek je’. Ik was de verteller. De anderen speelden de verschillende rolletjes. We hadden gedaan dat ik het verhaal voorlas en als zij aan de beurt waren met hun hoofd boven de tafel tevoorschijn komen en hun zinnetje zeggen. Dit zorgde natuurlijk voor een grappig zicht. Zelfs de Spaanse studente vond het grappig en zei verstond niets van het verhaal. Dit noem ik dan: ‘Missie geslaagd!’ Ook de andere groepjes brachten fijne voorstellingen.

Dit ga ik zeker gebruiken in een stage. Vooral de boeken van het geluidshuis zijn leuk. Ik ga er mij zeker 1tje aankopen en deze workshop tijdens mijn stage 6^de leerjaar uitproberen. Dus hieruit kanje concluderen dat ik deze workshop heel leerrijk en geweldig vond!

Maskers: Dit was de allerlaatste workshop door mevr. Ivens. We moesten naar deze workhop vanalles meebrengen o.a. een A4 foto van ons aangezicht. Dit leek me toch wel spannend. Mevrouw Ivens vertelde ons de bedoeling van de workshop en legde deze uit aan de hand van voorbeelden. Daarna mochten we zelf aan de slag. Ik vond het wel moeilijk om mezelf te tekenen  of toch van mezelf een masker te maken. Maar na enkele trucs lukte dit wel. Ook vond ik de aquarelpotlodentechniek fijn om te doen. Weer had ik weer een idee om toe te passen tijdens mijn stage of om te gebruiken voor mijn innoverend project. Ik heb veel uit deze workshop geleerd en was ook één van de betere workshops. Het was fijn om met deze workshop af te sluiten.

Met deze achtergrond van de workshops trekken we naar Dworp voor een muzo-week. Ik kijk er al naar uit.

De Opera: Semiramide.

Woensdag 8 december was het eindelijk zover. Mooi gekleed vertrokken we naar Antwerpen om het stuk 'Semiramide' van Rossini te bekijken. We waren allemaal aanwezig. We zaten op het tweede balkon. Ik vond dit een ideale plaats. We hadden zicht op de orkestbak, we zagen het toneel goed en de ondertitelingen waren op ooghoogte. 
 

Waar ging het stuk nu over? 

We worden meegevoerd naar het oude Babylon waar koningin Semiramide in gewetensnood verkeert door de moord op haar echtgenoot koning Nino en het verlies van haar zoon Ninia. Reeds jarenlang ontzegt ze prins Assur, brein achter het moordcomplot, het beloofde huwelijk en daarmee ook de koningstroon. Haar liefde voor de jonge generaal Arsace drijft Semiramide tot nieuwe acties. Op de inwijding van de nieuwe tempel van Baäl wil ze haar bruiloft met Arsace bekend maken en daarmee Assurs aanspraak op de troon dwarsbomen. Maar de stem van Nino en de hogepriester Oronte verijdelen het plan van Semiramide; ze brengen de kloof aan het licht tussen liefde, intrige, politiek en geloof. Aan het eind moet Semiramide erkennen dat Arsace haar vermiste zoon Ninia is, teruggekeerd naar huis als wreker. Ondanks inzicht en berouw neemt de tragedie van de Babylonische Oedipus haar catrastofale wending in een melodramatische confrontatie bij het graf van de vermoorde Nino.

Het was leuk om eens een operastuk te mogen bezichtigen. Ik vond het wel een moeilijk, zwaar stuk. Niet alles begreep ik. Ik denk dat dit ook deels kwam doordat het stuk zeer hedendaags werd opgevoerd en er abstracte elementen in zaten. Het verhaal was wel mooi, alleen iets te lang. De kostuums waren prachtig en het was geweldig hoe ze met zo weinig materiaal toch een mooie voorstelling maakten en dat bepaalde elementen zoals de blokken meerdere functies hadden.  


Maar buiten dit alles bleef het leuk om dit eens te mogen meemaken en ons op te kleden. 

De Opera: rondleiding

Maandag 6 december gingen we met z'n allen naar de Koninklijk Vlaamse Opera in Antwerpen. 

Daar kregen we een rondleiding in het gebouw. 

Tijdens de rondleiding werd er veel over het gebouw zelf verteld, daarom hieronder enkele weetjes over het Antwerpse Operagebouw. 
 

1. Op 18 oktober 1907 werd de Vlaamse Opera in Antwerpen feestelijk geopend. Het neobarok gebouw gedecoreerd in Lodewijk XVI-stijl was meteen geliefd bij het publiek.   
2. Al het publiek, rijk en minder rijk, kwam binnen in de hal wat toen een zeer democratisch idee was. Wie het geld had, wandelde rechtdoor de statige trappen op naar de parterre of het eerste balkon. Wie op de hogere, goedkopere balkons zat, moest er met een aparte trap naartoe.   
3. De zaal telt vandaag 1081 zitplaatsen. De plafondschildering stelt Rythmus voor en toont een mannenfiguur omringd door 9 vrouwelijke muze.   
4. In 2004 sloot de opera voor het eerst voor een grondige renovatie. Die zou drie jaar duren. De techniek werd gemoderniseerd, het podium kreeg een zijtoneel en er kwam een nieuwbouw voor kantoren en werkruimtes.

In de foyer kregen we dan de korte uitleg waarover het stuk zal gaan. Het stuk heet 'Semiramide' van Gioachino Rossini. 
Ik was benieuwd.

Muzische leerlijn

1. In welke mate zijn de leerlijnen bekend binnen het team?

Mijn stageschool werkt met deze leerlijn. Aan de muur in de klas hangt het rooster met de verschillende onderdelen. De leerkracht heeft aangeduid wat ze in haar leerjaar vaak, weinig of niet gebruikt. De leerkrachten moeten dit elk jaar opnieuw invullen. De muzo-leerkracht heeft de algemene coördinatie hierover. Mijn innoverend project is een dramadoos. Ook ik moet via deze leerlijn mijn project uitwerken. Voor elke muzoles moeten ze een evaluatie door de kinderen laten invullen ivm met de doelen die tijdens de les bereikt zijn, ook de leerkracht doet dit. Ze beginnen langzaamaan vakoverschrijdend te werken en ze combineren al enkele muzovakken met elkaar. Maar in de lessenrooster staat dit nog afgebakend als dramales, beeldles,... Maar dit verminderd steeds meer en meer.

2. Hoe gebeurt de transfer van muzische verworvenheden in de opeenvolging van de schooljaren?
Zoals ik hierboven vermelde, wordt er per klas elk jaar aangeduid wat de leerkracht gedaan heeft met de leerlingen. Deze gegevens worden samen gebracht. De andere leerkrachten kunnen dan deze gegevens inkijken of te raden gaan bij hun collega’s.

3. In welke mate houdt je mentor 1ste leerjaar rekening met de muzische beginsituatie van de afgestudeerde kleuter?
Zij staat in nauw contact met de juf van het derde kleuterklas. Zij doen sommige muzische activiteiten samen met de derde kleuterklas bv schrijfdans en dergelijke. Zo weet zij wat de leerlingen al kunnen en wat zij al gedaan hebben. De leerkracht kijkt ook in de leerlijnen wat de leerlingen al kunnen en bespreekt dit vaak onderling met haar co-collega die in het ander 1ste leerjaar staat.

Sint in de Piste.

Ik ben 20 november met enkele medestudenten naar Sint in de Piste geweest.

‘Sint in de piste’ was  een anderhalf uur durend spektakelprogramma waarbij klassiek circus in een modern jasje werd gestopt.

Prachtige kostuums, een sprookjesachtige belichting, een uitgebreid live circusorkest, een vinnig showballet en tal van verrassingen zorgden voor een onvergetelijk feest voor groot en klein. En natuurlijk waren ook de goede Sint en zijn vele zwartepieten opnieuw van de partij. 

Het was een leuke show, vooral het 1ste uur. Het laatste half uur was minder, de show van Indiana Jones en de vrouw die boven de pinnen slingerde was minder. Ook kwam de Sint toe in een auto terwijl er bij een circus toch genoeg paarden zijn? Hoewel het Sint in de Piste was, heb ik weinig Sint gezien. Dit was wat minder maar voor de rest was het een zeer geslaagde show. 

Hieronder kan je een stukje zien uit de show. 

Het Stedelijk Onderwijsmuseum te Ieper

Het Stedelijk Onderwijsmuseum te Ieper is gevestigd in de voormalige Sint-Niklaaskerk, een unicum in Vlaanderen. Het Onderwijsmuseum schetst de geschiedenis van het onderwijs in Vlaanderen van de middeleeuwen tot op heden. Dat gebeurt aan de hand van uiteenlopende en zelfs zeer zeldzame objecten: schriften en leerboeken, handwerken, wandplaten, kunstvoorwerpen, didactisch materiaal, originele foto’s, … Heel aantrekkelijk zijn de twee reconstructies van klaslokalen uit 1700 en 1930. In het doe-klasje kan je aanschuiven in een oude schoolbank om met een griffel op een lei te krassen.

Educatief pakket: Een bezoek aan ‘hun biotoop’ (de klas, de school, het onderwijs) in het verleden prikkelt de nieuwsgierigheid. Om die prikkel in goede banen te leiden werd een educatief pakket ontwikkeld.  Naast een inleiding en een grondplan van het museum bevat het enkele werkbladen. Die kunnen door de leerlingen ingevuld worden tijdens hun bezoek. De drie werkbladen beslaan nagenoeg het hele museum. Omdat ‘kijken’ ondanks alles nog steeds de belangrijkste activiteit is in een museum, ligt de nadruk bij de werkbladen op het ‘leren kijken en analyseren’. Via dingen die de kinderen kennen wordt hun aandacht gevestigd op de verschillen en gelijkenissen tussen toen en nu. Eén werkblad is thematisch : lezen en schrijven van de middeleeuwen tot heden. De twee andere zijn dat niet, maar de moeilijkheidsgraad verschilt lichtjes.

Museumkoffer: Deze koffer kan je best omschrijven als een reizend mini-museum. De idee erachter is vrij simpel : de museumkoffer bevat enkele voorwerpen uit de reserves. Bij elk object hoort ook een tekst met uitleg. De leerkracht of school vraagt de koffer aan en tegen een kleine vergoeding (+ waarborg) kan hij/zij op de afgesproken dag de koffer komen ophalen. Op die manier komt het museum ook eens in de klas. Het is dan ook de ideale aanvulling of voorbereiding op het museumbezoek zelf.

Dit is zeker voor kinderen uit het lager onderwijs. Hoewel meer voor de derde graad. De leerlingen ontdekken op verschillende manieren hoe onderwijs vroeger er aan toe ging door: de doe-klas, video’s, teksten en afbeeldingen,…

Ook het materiaal dat het museum zelf voor handen heeft, is heel goed te gebruiken in de les. Eventueel kunnen zelf kinderen eens brainstormen hoe de klas er binnen 50 jaar zou uitzien.

Stephen Jones en het accent op mode.

Ik ben naar de modetentoonstelling geweest over Stephen Jones en zijn hoedenontwerpen.

De tentoonstelling is opgebouwd in 4 thema's; avontuur, wetenschap, Rococo en glamour. Elke thema wordt ingeleid door een supergrote versie van een hoed. Naast de vele samenwerkingen, inspiratiebronnen en het ontwerp proces krijg je meer te zien over Jones' werk voor film, muziek en fotografie. Alles staat uitgestald op reuzengrote hoedendozen die compleet het ritme van de expo vorm geven.

Het eerste thema ' Avontuur' verwijst naar Jones' talloze reizen. De hoeden refereren naar plaatsen, steden of landen die een belangrijke inspiratie zijn geweest voor Stephen. Vooral Jean Paul Gaultier en John Galliano zijn hier belangrijk, beide ontwerpers hebben immers een voorliefde voor exotische landen en verre bestemmingen. 

Thema 2 is ' Wetenschap' en draait rond Jones' fascinatie voor wat hij noemt 'space age' en om zijn liefde voor technologie en wetenschap. Designers die hier perfect aansluiten zijn Azzedine Alaïa, Giles en Walter Van Beirendonck.

Onderdeel 3 is ' Rococo'. Hierin staan de hoeden centraal waar Stephen de asymmetrie van de natuur bestudeerd. Denk aan bloemenmotieven, hout en bladeren van bomen. Logische aanvulling zijn hier de ontwerpen van Rei Kawakubo van het Japanse brand Comme des Garçons én natuurlijk ook de excentrieke Vivienne Westwood.

Met nummer 4 ' Glamour' draait alles rond de diva. Belangrijke inspiratie hier was de film The Red Shoes uit 1948. Resultaat is een groot aantal hoge hoeden in verschillende groottes met verwijzingen naar seks, party's, spotlights en het boudoir.

Ik vond het heel mooi om naar te kijken. Ik denk dat de tentoonstelling op zich niet voor kinderen is maar eventuele foto’s van Stephen Jones zijn werken kunnen bij de kinderen als inspirerend werken. Ze kunnen zich bewust worden dat hoeden niet altijd uit stof moeten bestaan. Zo zat er zelfs in een hoed een metrokaartje verwerkt.

Kinderen kunnen dan ook uit kosteloos materiaal zelfs creaties ontwerpen. Het was een zeer indrukwekkende, leerrijke, leuke ervaring.

MacBeth door jeugtoneel 'Wij'

 

Deze voorstelling vond plaats in Lebbeke bij de amateurtoneelvereniging ‘Wij’. Het was het jeugdtoneelstuk. Kinderen van 10 tot 18 jaar deden in het stuk mee. Het stuk dat gespeeld werd, was MacBeth. Ze speelden niet de originele versie van 4 uur maar een herwerkte versie die iets meer dan een uur duurde. Het speelt zich in de tijd af van toen maar er zijn hedendaagse elementen aan toegevoegd. Het stuk op zich was leuk ,grappig,… maar soms moeilijk om te volgen. Het is ingewikkeld met de verschillende personages en de verschillende verhaallijnen die in het stuk zitten. Daarom denk ik dat het stuk meer voor jongeren en volwassenen is dan voor kinderen uit het lager onderwijs.

Het stuk speelt zich af in Schotland. Als jonge edelman geniet Macbeth het vertrouwen van de Schotse koning. Wanneer hij van vier heksen te horen krijgt dat hij ooit koning van Schotland zal worden, maakt machtswellust zich meester van hem. Samen met zijn echtgenote vermoordt hij de Schotse koning en grijpt hij zelf de macht. Maar om zich te handhaven, moet hij zijn 'clan' zuiveren. Banquo, zijn beste vriend en enige getuige van de voorspelling van de heksen, volgt het lot van de koning. Moord en doodslag worden de regel in Schotland, de burgeroorlog is een feit.

Op een simpele, volgbare manier wordt het stuk vertolkt en met t-shirts waar de namen opstaan is het voor de toeschouwers gemakkelijk om het stuk te volgen.

Het decor bestaat uit een donder hoekje waar het verhaal van de heksen zich afspeelt. In het midden staat een spiegel met een tafel, daarvoor niets. En aan de zijkant, hangt een wit doek.

De spiegel die in het midden hangt heet een speciaal effect. Op bepaalde momenten in het stuk vermoordt MacBeth Banquo. Zijn geest ziet hij altijd in de spiegel verschijnen. Het witte doek speelt zich af in de slaapkamer. Wanneer de koning wordt vermoord of wanneer MacBeth zijn vrouw zelfmoord pleegt, wordt gebruik gemaakt van het doek. Je ziet de schaduw en dat maakt de daad dramatischer en erger. Je gaat door deze elementen helemaal mee in het verhaal.

Er zitten ook een heleboel verwijzingen naar het hedendaagse: zo is de muziek in het stuk van hedendaagse rockbands, zitten in de spreuken banken verwerkt (dexia, fortis, …), een bepaalde scéne is uit een rugbyfilm genomen.

Ook al wordt het stuk door kinderen vertolkt, je wordt helemaal meegesleurd in het verhaal, stuk.

Het was een mooi stuk!