zaterdag 15 januari 2011

Dworp goes Opera

Het was zover. Dinsdag 11 januari 2011 was het zover, we vertrokken met het laatste jaar naar Dworp. Dit was de afsluiter van onze muzo-opleiding die drie jaar lang had geduurd.
Niet wetend wat ons te wachten stond, stapten we op de bus.

Na een busrit kwamen we aan in Destelheide. De plaats waar we 4 dagen gingen verblijven. We zetten onze bagage weg en gingen met z’n allen naar de danszaal. Daar kwamen we 1 voor 1 binnen. Er stond een film op. Deze film mochten we nadoen. Iedereen was geremd in zijn bewegingen, nog steeds onwennig omdat we niet wisten waar we toe aan waren. Ik denk dat de film ging over een dansgroep die aan het repeteren was voor een toneelstuk. Het waren Spaanse dansen zoals tango, flamenco en dergelijke. Heel fijn om proberen na te doen. Na dit stukje intro moesten we in onze kamerverdeling bespreken. Ik sliep in B5 samen met Lindsay D’haen, Maaike Van Driessche, Eline Gosselin, Elien Vermorgen en Lieselotte Collier.

Hierna gingen we in andere groepjes van 6 aan de slag. In dit groepje zaten Inga Poppe, Lindsay D’haen, Eline Gosselin, Eline Van Craenenbroeck en Anke Tassent. De opdracht was om een Griekse mythologie te verwerken als een opera. Creatief stelden we onze naam voor aan de anderen: MEDEAS. Dit was afgeleid van het stuk Medea dat we gingen bewerken. We trokken naar het Kleilokaal 3 en gingen aan de slag. We stelden een toneeltekst op. We gingen al snel akkoord dat we het modern wouden aanpakken en dan kwam ik met het idee om er ‘Blétsmoelen’ bij te betrekken. Deze zaten aan de zijkant en gaven commentaar op het stuk. Iedereen gaf ideeën aan en we gaven ons 100%. Het materiaal werd gemaakt en zo begonnen we te repeteren. Ik zag die avond al dat het een mooi stuk ging worden.

Na het avondeten gingen we gaan wandelen. Een nachtwandeling. Ik zag er al een beetje tegenop omdat het regende en vond het ook niet leuk dat niet heel de groep meeging. Maar goed, we gingen op stap. In het begin ging het nog. Maar hoe verder we gingen, hoe donkerder het werd, hoe moeilijk begaanbaar de weg werd en hoe meer het begon te regenen. Ik vond het helemaal niet fijn, vooral omdat de weg gevaarlijk was, ik had echt pijn aan mijn voeten van altijd mijn voeten die omsloegen bij elke uitstekende steen. Wat een klein uurtje wandelen zou zijn, bleek uiteindelijk een wandeling van 2 uur. Ik was blij als we terug waren, ik ging mij een brik cola gaan halen en ik trok naar de kamer. Ik was gewoon te moe om nog iets anders te doen. Als snel viel heel de kamer in slaap.

De volgende dag kregen we te horen wat we donderdag gingen doen. Dan zouden er kinderen van een plaatselijke school komen, om workshops mee uit te voeren. 3 groepjes van 6 gingen samenwerken. Wij werkten nu met het groepje van Sanne en het groepje van Sebastiaan. We hadden 3 workshops namelijk muzisch taalgebruik, maskers maken en ritmisch bewegen. Deze workshops hadden ook te maken met Opera. Wij namen de workshop muzisch taalgebruik.

We bereiden alles voor en oefenden nog voor ons eigen toneelstuk. We hielden ook een technische repetitie. De zaal waarin we speelden, was een prachtige zaal en om het licht en geluid te bespreken met meneer Van Lokeren, had ik even het gevoel dat ik regisseur was. ’s Avonds was de voorstelling. Onze voorstelling is heel goed gegaan, ik bewonderde zelfs de andere stukken. Want iedereen had er een prachtstuk van gemaakt. Ik was verbijsterd. Na de voorstellingen trokken we naar de bar. Ik keek eerst naar het einde van de Allerslimste mens en maakte samen met Kathleen een vreugdedans omdat Linda eruit vloog. Ik schoot mij op de danszaal en maakte er een fijne avond van.

De volgende dag stonden we dan paraat om de kinderen op te vangen. Wat deden we nu in de workshop? We begonnen met een zin uit de opera te geven bv ‘Het doek viel…’ en de kinderen moesten elk een zin aanvullen totdat we een heel verhaal bekwamen, anders spelletjes die we gedaan hebben was, door de zaal rondlopen en het woord nadoen dat wordt gezegd, iedereen krijgt een woord, ze gaan per 3 zitten en krijgen nog een raar woord er bij en dat moeten ze in een toneeltje gieten. De andere kinderen moeten de woorden raden,…. Als afsluiter bereiden de kinderen een toonmoment voor aan de anderen. Ook hier verbaasde ik me weer, hoe mooie toonmomenten er waren en dit na een uur voorbereidingstijd. De kinderen gingen blij naar huis en wij bleven met een goed gevoel achter.

Die avond was het bal, maar voor dat we ons gingen omkleden, gingen we naar het filmpje zien van dat iedereen over de zag gemaakt had. Ik vond ons filmpje super! Dus een pluim voor Michelle, Stephanie en Sebastiaan die het filmpje ineen hadden gebokst. Het was ook wel leuk om te kijken hoe de anderen de workshops hadden ingevuld. Na de filmpjes en het avondmaal trokken we naar de kamer om ons om te kleden. In onze kamer was het een ‘kiekenkot’. Het echte vrouw zijn, kwam naar boven. Heel grappig om naar te kijken. In onze mooiste kleren en met ons masker en uitnodiging in de hand trokken we naar de zaal. De leerkrachten waren ook gemaskerd en we kregen allemaal een drankje en een hapje voor de film begon. De film was ‘Save the last dance’. Ik had deze film al meerdere keren gezien, maar ik vond dit niet erg aangezien ik het een hele mooie film vond. Na de film gingen we naar de bar. Daar zaten Valerie en Anthony als verrassing voor Annelies die jarig was. Ik denk dat het een fijn cadeau was voor haar. We hebben gedanst, gebabbelde en natuurlijk gewalst. Maar om 1 uur kroop ik toch in mijn bedje.

Vrijdag, de laatste dag. Het waren al vermoeiende dagen geweest en het was moeilijk om wakker aan de ontbijttafel te zitten. Na het ontbijt trokken ik naar de danszaal om mijn muzobox voor te stellen. We luisterden naar elkaar en ik genoot van iedereen zijn muzobox. Daarna bespraken we in onze groepjes van 6 hoe onze samenwerking verlopen was. We kwamen tot de conclusie heel goed. Ik denk dat dit kwam doordat er in onze groep niet echt een leidersfiguur zat. Iedereen nam de leiding om bepaalde punten waar hij goed in was. Namelijk ik trok meer de leiding bij het regisseren van de eigen toneelstuk. We wisten de sterkten van de ander en we hebben dit ten volle benut. Er was nooit ruzie. Alleen gelach overheerste. Daarna maakten we ons klaar om naar huis te gaan. Rond 3uur kwamen we in Sint-Niklaas toe.

Ik vond het een hele fijne 4-daagse. Ik heb gelachen en vooral genoten van de anderen. Het was wel vermoeiend maar wel een fijne afsluiter om onze muzo-opleiding in stijl af te sluiten. We zijn toen in Dworp begonnen in het eerste jaar en nu hebben we het daar ook afgesloten. Dworp zal voor mij altijd gelijk staan aan MUZO!


donderdag 6 januari 2011

Expo Fc De Kampioenen


Gisteren ben ik met Lindsay en mijn broer naar Antwerpen geweest. Niet om te shoppen maar om de expo van Fc De Kampioenen te bezichtigen. 

De kampioenen is 21 jaar oud. Dus ik ben met hen opgegroeid. Steeds waren ze op tv. Iedereen kende of kent deze bekende uitspraken: 'Mijn gedacht' 'Zalt gaan ja!' of 'een dagschotel',... Ik keek er dus naar uit. 

De expo begint met een quiz: 'Welk fc de kampioenenfiguur ben jij? ' Mij broer deed de quiz en kwam uit bij Boma. We zette onze toch verder. We zagen de decors van Fernand tot radio hallo, tot het appartement van Bieke en Markske tot zelfs het bekenste café van Vlaanderen. In dat café zat de acteur die Fernand Costermans speelt in de serie. Met hem zijn we op de foto geweest. Er was zelfs een karaoké aanwezig. Lindsay en ik lieten zo een kans niet liggen. We zagen ook een filmpje over fc de kampioenen door de jaren heen, de bloopers en hoe het begin en einde van hen werd aangekondigd op het nieuws. Er liepen zelfs mensen rond in de voetbalkleren uit de reeks. Op het einde kan je iets drinken in het café of een balletje trappen. Mijn broer Jordi kocht een souvenier. Hij kocht een tas met daarop 'Mijn gedacht!'

Na toch lang rond te lopen in de expo kregen we honger. We zochten dus een McDonalds op... en wie liepen we daar tegen het lijf... Meneer Mennes. 
Het was de moeite!

dinsdag 4 januari 2011

Het is bijna zover!


Scéne 6.

We zitten in de woonkamer. Vriend leest een boek, Ik zit voor de computer.
 
Ik: Het is bijna zo ver!
Vriend: Wat?
Ik: Wel, we gaan naar Dworp!
Vriend:Dworp?
Ik: Ja, we vertrekken 11 januari naar Dworp voor een muzostage van 4 dagen.
Vriend: Echt?
Ik: Ja, en ik heb juist een uitnodiging per mail gekregen voor het bal!
Vriend: Wat staat er op de uitnodiging?
Ik: (leest voor) ‘Het muzoteam nodigt je van harte uit om mee te feesten op de slotavond van ‘MUZISCHE SCHOOL’ op 13 januari in Dworp. Afspraak om 20 u in de zaal: ‘De Put’. Feestelijke blablaba. Voor het Bal Masque blablabla.’ Geweldig niet! Galakleding en een masker.
Vriend: Het lijkt een beetje op een Venetiaans bal!
Ik: Nu je het zegt… maar eigenlijk is het thema Opera. Maar we hebben verschillende muzische invallen hoor!
Vriend: Zoals?
Ik: Wel we zitten in groepjes van 6 en daarmee moeten we rond een griekse mythologie werken en zelf hebben we een muzobox gemaakt. Deze box stelt onze muzische groei voor. En dan spreek ik nog niet over mijn muzische blog …
Vriend: Stop stop stop! Niet zoveel informatie in 1 keer! Het lijkt allemaal super!
Ik: Dat is het ook, ik moet mijn koffer maken! (in paniek)
Vriend: Je hebt toch nog tijd! Zorg maar dat je muzobox en blog af zijn.
Ik: Dat is al gebeurd.
Vriend: Oké, spijtig dat ik niet mee kan. Beloof je me, dat je veel foto’s gaat nemen?
Ik: Beloofd! 

Ze geven elkaar een knuffel en ze gaan van het podium.
 


Moest ik ooit een toneeltekst schrijven over mijn muzische leven, zou een scéne uit het stuk er zo uitzien. 

zondag 2 januari 2011

10-9-8-7-6-5-4-3-2-1... Gelukkig Nieuwjaar!!!

Sttt, stil nu ik wil mijn Nieuwjaarsbrief voorlezen. ... Iedereen klaar? ... Daar gaan we dan! ....

 Liefste Blog,

Sapperdeboere,
alsjeblieft, zit me toch niet te beloeren,
of ik lees nog iets verkeerd,
want ik heb het niet vanbuiten geleerd.
Zo krijg ik rode kaken
en kan ik niet verder geraken.
' t Zou echt jammer zijn,
want mijn wensen zijn erg fijn.
Wacht... om het ijs te breken, even,
kom ik alvast de kusjes geven.
Zo, nu voelen we ons al beter!
Hier komen dan de wensen. Klaar?
Eerst en vooral: een gelukkig Nieuwjaar.
En gezondheid, wens ik je, een hele hoop,
want die is helemaal niet te koop.
Tot slot nog een allerlaatste zoen op dit feest,
want met zoenen is het nu welletjes geweest...

Je doopkind,
Tatjana,

Dendermonde, 1 januari 2011

De 'doagen' zijn weer voorbij, cadeautjes krijgen is weer voorbij, familiebezoeken zijn achter de rug, ...
Ik wil iedereen bedanken voor de leuke geschenkjes! Van mijn broer heb ik een echt muzische geschenkje gekregen, namelijk het hoorspel 'De 11 wilde zwanen'. Jippie!




vrijdag 24 december 2010

zondag 19 december 2010

Kerstmis komt er aan!


Het is bijna zover!!! Kerstmis komt er aan! 

Ik zit al volledig in de stemming: kerstliedjes gaan door mijn hoofd, ik ga op schattenjacht achter de perfecte geschenkjes, ik haal de ingrediënten voor de kerstdessert waar ik dit jaar verantwoordelijk voor mag zijn, ik plan alles voor de verjaardag van Lindsay omdat zij een echt kerstekindje is,….

Ik hou van deze tijd van het jaar, daarom ben ik ook naar twee echte kerstvoorstellingen gaan kijken.
Het eerste kerststuk was: ‘De Kerstman is een ***’ Niet bepaald een stuk voor kinderen maar in dit stuk deed een kennis van mij mee. Ik ben op zaterdag 11 december gaan kijken.
Het stuk zelf is een theaterstuk waarin bijtende humor en confronterende realiteit met de gevoelens van het publiek spelen.

 Kersttijd in de 21ste eeuw. Felix, Josette, Katia en Olga, mensen op de rand van de maatschappij, proberen te overleven in een rechtse en individualistische stadsjungle.
Ze zoeken steun bij elkaar, steun die ze ook vinden bij Vriendschap en Wanhoop.
Dat is het teleonthaalbureau waar Thérèse en Pierre de hulplijndienst verzorgen. De kerstavond start gezellig en vredevol, maar evolueert naar een onverwachte, hilarische climax.
Het was een fijn stuk met een lach en een traan. 


Het volgende kerststuk heette : ‘De doagen’ door de toneelgroep ‘GUSTAAV’. Naar dit stuk ben ik 18 december gaan kijken. 

Het stuk was een zelfgeschreven stuk, ze vertelden over alles wat bij de mensen leeft op de feest’doagen’.
Over wat ging het stuk zo allemaal?
Waarom mag je nooit cava combineren met garnaalkroketten? Wat is het verschil tussen lange en korte sterrenschijters? Zal de vloek die Noel al jaren achtervolgt met de doagen ook dit jaar weer toeslaan? Waarom maakt het niet uit op welke dag je geboren wordt? Waarom zijn de doagen zoals de Donk? Maakt Raoul dit jaar een perfecte entree met zijn kalkoen? Kent Stefaan zijn tekst nog of heeft hij hetzelfde voor als andere jaren? Viert Joy dit jaar alleen Kerstmis? Waarom zijn de doagen altijd zo rap gepasseerd?



‘De doagen’ is de ideale manier om perfect geïnformeerd aan de feesttafel te verschijnen. Een voorstelling over feestvieren, kleine momenten, grondig voorbereiden of compleet improviseren. Een nostalgische, komische en romantische voorstelling voor het hele gezin. Ook de plezante nonkels zijn dus welkom.

Bij het begin van de voorstelling kregen we allemaal een mini-geschenkje. Dit mochten we pas opendoen wanneer de acteurs dit zeiden. In het stuk wou graag Joy de sterren als geschenk krijgen. Toen we het geschenkje mochten opendoen, bleek hierin een lampje te zitten. We schenen er mee op de muziek en zo leek het alsof Joy haar geschenk toch gekregen had. Echt fijn! In dit stuk zaten zoveel herkenbare stukken dat ik mij bijna dood gelachen heb. Het speciale was dat ze frontaal acteerde en niet naar elkaar, zo leek het of ze ons hun verhaal aan het vertellen waren. Ook had het stuk muzikale omlijsting van Libertad, een koor. Zij brachten tijdens het stuk door verschillende kerstliedjes. Dit was een Superstuk.


De doagen want voor ge het weet zijn ze weer gepasseerd!

zondag 12 december 2010

Workshops


Dinsdag 7 decenber en donderdag 9 december vonden er verschillende workshops plaats op de school ivm met het thema Opera. We werden in drie groepen verdeeld. Ik zat in groep 2 en mijn eerste workshop was Stijldansen. 

Stijldansen: We stonden allemaal te wachten in het lokaal. Tot we door een geluidsbox hoorden dat we de dansvloer leeg moesten maken en de muziek mochten aanzetten. Toen dit gebeurd was verscheen mevrouw Vergaert met haar danspartner en deed de dans die we gingen aangeleerd krijgen. Dit vond ik een leuke inleiding want het leek een beetje zoals ‘Sterren op de dansvloer.’ Het was de wals die we gingen aanleren. Ik had deze al eens geleerd in het middelbaar onderwijs maar deze wals was toch anders dan diegene die ik al kon. Het werd goed uitgelegd de workshop en op het einde van de les kon ik de wals zo goed als perfect. Het enige dat nog beter kon, was dat het op sommige momenten iets sneller vooruit mocht gaan. Persoonlijk vond ik het tempo van de Engelse wals heel traag, ik denk dat een Weense Wals mij beter zal liggen. Maar ik vond het één van de leukste workshops!
Hieronder kan je een fragment uit deze les zien waar ik de Wals oefen met mijn danspartner Leen.


Stem ontdekken en stemgebruik: Dit was de tweede workshop van de dag. En deze werd gegeven door Mieke. Deze workshop was wel leuk.We hebben ademhalingstechnieken geleerd.  Je moest je voorstellen aan de hand van een emotie en daarna liet ze een stukje opera horen. We hebben dan ook een stuk van een opera gezien en gekeken hoe er met de stem emoties werden getoond. Op het einde van de les hebben we zelf een stukje Opera gezongen. Dit had ik niet verwacht aangezien ik Operagezang als moeilijk beschouwde en toch hebben we dit ook eens mogen doen. Het was een fijne workshop.

Na deze workshop zijn we gaan eten en hebben we met de andere studenten besproken wat er in de workshops al was gebeurd en wat er nog ging komen. Zo bleek het dat niet elke workshop 3 keer hetzelfde was. Onze laatste workshop van de dag was de workshop zingen en bewegen. Deze werd gegeven door Meneer De Beule. 

Zingen en bewegen: Tijdens deze workshop deden we enkele oefeningen die ons redelijk bekend in de oren klonken. Ik had het gevoel dat het herhaling was van wat we vorig jaar gezien hadden. Dit was wel spijtig want ik zag ook de link niet naar Opera. Deze workshops waren de bedoeling om ons iets bij te leren en in deze workshop was dit niet het geval. Dit wil niet zeggen dat er geen leuke elementen in zaten, alleen was het al gekend.

Donderdag gingen we verder met de workshops. Mijn groep begon met de sessie theatraal acteren door Carlos. 
Theatraal acteren: Ik had hoge verwachtingen van deze workshop aangezien het over acteren zou gaan en ik als vrije tijd amateurartrice ben. Op toledo had ik al eens gekeken over wat het zou gaan en het leek me wel fijn. We begonnen de les met een brainstom over wat we gezien hadden tijdens de Opera. Hieronder kan je mijn brainstorm zien. 


Daarna moesten we hem nadoen. Het spijtige aan deze workshop was dat we ten eerste niets zelf hebben mogen aanbrengen, dat we dingen moesten doen die ik niet graag doe zoals als een hoop ‘aarde’ op elkaar liggen en dat we totaal niets gedaan hebben ivm met Commedia Dell’ Arte. Wat geimproviseerd toneel is. Hoewel dit zou op toledo stond. En persoonlijk vond ik hem ook niet altijd even vriendelijk in onze groep. Waarschijnlijk had ik te hoge verwachtingen voor deze workshop en is deze daarom zo tegengevallen. Wel spijtig want echt acteren hoort ook bij de opera en dit is nu niet aan bod gekomen.

Vertellen op muziek: Deze workshop werd gegeven door mevrouw Coupé. Het begon al leuk toen zij binnen kwam met iets heel raar op haar hoofd. Het bleek haar vertelhaarband te zijn. We begonnen met het beluisteren van boekjes die op een komische manier werden voorgelezen. Daarna mochten we zelf aan de slag. Ik zat met Leen, Anke en Kathleen in de groep en we namen het sprookje ‘Tafeltje strek je’. Ik was de verteller. De anderen speelden de verschillende rolletjes. We hadden gedaan dat ik het verhaal voorlas en als zij aan de beurt waren met hun hoofd boven de tafel tevoorschijn komen en hun zinnetje zeggen. Dit zorgde natuurlijk voor een grappig zicht. Zelfs de Spaanse studente vond het grappig en zei verstond niets van het verhaal. Dit noem ik dan: ‘Missie geslaagd!’ Ook de andere groepjes brachten fijne voorstellingen.

Dit ga ik zeker gebruiken in een stage. Vooral de boeken van het geluidshuis zijn leuk. Ik ga er mij zeker 1tje aankopen en deze workshop tijdens mijn stage 6de leerjaar uitproberen. Dus hieruit kanje concluderen dat ik deze workshop heel leerrijk en geweldig vond!

Maskers: Dit was de allerlaatste workshop door mevr. Ivens. We moesten naar deze workhop vanalles meebrengen o.a. een A4 foto van ons aangezicht. Dit leek me toch wel spannend. Mevrouw Ivens vertelde ons de bedoeling van de workshop en legde deze uit aan de hand van voorbeelden. Daarna mochten we zelf aan de slag. Ik vond het wel moeilijk om mezelf te tekenen  of toch van mezelf een masker te maken. Maar na enkele trucs lukte dit wel. Ook vond ik de aquarelpotlodentechniek fijn om te doen. Weer had ik weer een idee om toe te passen tijdens mijn stage of om te gebruiken voor mijn innoverend project. Ik heb veel uit deze workshop geleerd en was ook één van de betere workshops. Het was fijn om met deze workshop af te sluiten.

Met deze achtergrond van de workshops trekken we naar Dworp voor een muzo-week. Ik kijk er al naar uit.