Mijn muzische groei,….muzische….groei….Pfff. Na 3 jaar blijft het toch nog moeilijk om mijn muzische groei uit te leggen. Ik denk dat ik een hulplijn inschakel! De HOEDEN van BONO! Een zeer gemakkelijk instrument om iets muzisch te beschouwen. Het helpt jou om anders op iets te kijken.
Wat houden de Hoeden nu in? Een denkhoed staat voor een manier van denken. Er zijn zes denkhoeden en iedere kleur symboliseert een andere manier van denken. Je kijk op een situatie hangt dus af van de hoed die je op hebt. Met deze hoeden kwam ik in aanraking door Mevr. Ivens, zij leerde ons de hoeden gebruiken. Ik heb ooit in een stuk gespeeld met de kleuren die Bono voor zijn hoeden gebruikt. Het theaterstuk heette '8 vrouwen'. In plaats van hoedjes te nemen, ga ik de personages gebruiken om te reflecteren. Dat is pas muzisch!
De witte vrouw of wit de kleur van de feiten en cijfers, je gaat objectief naar iets kijken. Dit ga ik nu ook doen. Mijn muzische ontwikkeling begon op rond mijn 4 jaar. Ik ging naar de kleuterschool en ik begon met ballet. Op school. werd wel rond muzische gewerkt. We kregen zang, beeldles, turnles,… maar alles was zeer in hokjes gedrukt. Drama kwam weinig ter sprake en veel vakoverschrijdend werd er niet gewerkt. Drama was gedichtjes van buiten leren en bewegingsexpressie kon ik niet of herinner ik me alvast niet. Ik denk wel dat het te weinig aan bod kwam want ik deed meer muzisch buiten de schooluren dan er in, vooral dans toen ik in het lager zat. Nu doe ik stage in mijn oude school en kan ik met een opgelucht hart zeggen dat dit al pakken verbetert is! Daarna het middelbaar, toch al een verbetering. Ik deed humane wetenschappen en deze opleiding kreeg 1 uur meer beeldopvoeding en muziekopvoeding dan andere jaren. In de middelbare school ben ik op beeldend vlak toch vooruit gegaan. Ik leerde nieuwe technieken en bekende kunstenaars. Bij muziek zagen we bekende werken, de geschiedenis van muziek, filmen ivm met opera,… Ik ging graag naar deze lessen. We kregen ook soms workshops op school. Zoals een theatercursus door bekende acteurs, we gingen vaak naar toneel. Ik deed mee met het schooltoneel,… het muzische in de Humane was zeker aanwezig. Zelfs in onze projecten konden we het muzische gebruiken: een interview op een creatieve manier verwerken, in een kunstwerk uitbeelden hoe jij bent, een tijdschrift maken,…
De zwarte vrouw: je kijkt negatief naar iets. Ik vond niet elke muzische workshop of les even geslaagd. We hebben fijne leerrijke momenten beleefd maar ook minder fijne momenten. Al een geluk dat deze in de minderheid waren! Maar wees gerust, alleen de goede momenten blijven voor eeuwig in je geheugen gegrift! De rode vrouw, de kleur van emoties en gevoelens. Wat voor gevoelens heb ik hier nu bij? Wel, ik het begin van de opleiding was ik onzeker. Gewoon omdat ik de bagage niet had, ik was niet goed in al deze muzische zaken. Beeldopvoeding was mijn ding niet en zang blijkbaar ook niet, dit bleek na het eerste mondelinge examen. Ik voelde me hier heel boos voor. Omdat ik zo hoog moest zingen en het lukte niet. Ik ben dan zangles gaan volgen en nu kan ik toch met trotsheid zeggen dat ik al iets beter zing. Niet perfect, maar beter! Nu voel ik me gelukkig als ik muzisch moet doen, want ik weet dat elk muzisch werk geapprecieerd en bewonderd wordt en dat is een heel fijn gevoel.
De gele vrouw, dit is kleur van het optimisme, je kijkt alles vanuit de zonnige kant. Al wat we geleerd hebben en nog gaan leren was een verrijking. Ik heb dingen geleerd die ik nooit ga vergeten. Alles wat ik geleerd heb in mijn opleiding wil ik toepassen tijdens stages en mijn latere loopbaan. Het is een geweldig geschenk als je een kind zijn muzische gave laat ontdekken. Dit wil ik zeker doen. Ik denk zelf dat door al deze muzische activiteiten ik anders naar de wereld kijk; Je houdt je ogen en oren open als je op straat loopt, in de winkel, bij een toneelvoorstelling. Al dit heeft ook mijn acteren beïnvloedt, wie weet speel ik wel beter door al deze ervaringen. De groene vrouw, groen is de kleur van de creatievelingen. Ik beschouw mezelf niet als een creatieveling maar ik kan wel zeggen dat ik soms creatieve ideeën heb. In het begin had ik het moeilijk maar hoe verder ik in de opleiding zat, hoe meer ik creatieve ingevingen kreeg. Lessen werden leuker, opdrachten gingen vlotter,… En dit soms tot grote ergernis van mijn ouders die soms moesten meehelpen aan het verwezenlijken van mijn muzische ideeën.
De blauwe vrouw is het kleur van het beschouwen. Mijn conclusie is dat ik in die drie jaar een echt muzisch mens ben geworden. Echt waar! Ik kom van ver. Ik kan van iemand die alles wel een beetje kon en schrik had om iets te tonen. Nu ben ik iemand die met plezier een muzobox maakt, die op schattenjacht gaat naar leuke spullen en daar direct een tof idee bij weet,… Het muzisch mens in mij is uit zijn voegen gebarsten!
