Dworp goes Opera

Het was zover. Dinsdag 11 januari 2011 was het zover, we vertrokken met het laatste jaar naar Dworp. Dit was de afsluiter van onze muzo-opleiding die drie jaar lang had geduurd.

Niet wetend wat ons te wachten stond, stapten we op de bus.

Na een busrit kwamen we aan in Destelheide. De plaats waar we 4 dagen gingen verblijven. We zetten onze bagage weg en gingen met z’n allen naar de danszaal. Daar kwamen we 1 voor 1 binnen. Er stond een film op. Deze film mochten we nadoen. Iedereen was geremd in zijn bewegingen, nog steeds onwennig omdat we niet wisten waar we toe aan waren. Ik denk dat de film ging over een dansgroep die aan het repeteren was voor een toneelstuk. Het waren Spaanse dansen zoals tango, flamenco en dergelijke. Heel fijn om proberen na te doen. Na dit stukje intro moesten we in onze kamerverdeling bespreken. Ik sliep in B5 samen met Lindsay D’haen, Maaike Van Driessche, Eline Gosselin, Elien Vermorgen en Lieselotte Collier.

Hierna gingen we in andere groepjes van 6 aan de slag. In dit groepje zaten Inga Poppe, Lindsay D’haen, Eline Gosselin, Eline Van Craenenbroeck en Anke Tassent. De opdracht was om een Griekse mythologie te verwerken als een opera. Creatief stelden we onze naam voor aan de anderen: MEDEAS. Dit was afgeleid van het stuk Medea dat we gingen bewerken. We trokken naar het Kleilokaal 3 en gingen aan de slag. We stelden een toneeltekst op. We gingen al snel akkoord dat we het modern wouden aanpakken en dan kwam ik met het idee om er ‘Blétsmoelen’ bij te betrekken. Deze zaten aan de zijkant en gaven commentaar op het stuk. Iedereen gaf ideeën aan en we gaven ons 100%. Het materiaal werd gemaakt en zo begonnen we te repeteren. Ik zag die avond al dat het een mooi stuk ging worden.

Na het avondeten gingen we gaan wandelen. Een nachtwandeling. Ik zag er al een beetje tegenop omdat het regende en vond het ook niet leuk dat niet heel de groep meeging. Maar goed, we gingen op stap. In het begin ging het nog. Maar hoe verder we gingen, hoe donkerder het werd, hoe moeilijk begaanbaar de weg werd en hoe meer het begon te regenen. Ik vond het helemaal niet fijn, vooral omdat de weg gevaarlijk was, ik had echt pijn aan mijn voeten van altijd mijn voeten die omsloegen bij elke uitstekende steen. Wat een klein uurtje wandelen zou zijn, bleek uiteindelijk een wandeling van 2 uur. Ik was blij als we terug waren, ik ging mij een brik cola gaan halen en ik trok naar de kamer. Ik was gewoon te moe om nog iets anders te doen. Als snel viel heel de kamer in slaap.

De volgende dag kregen we te horen wat we donderdag gingen doen. Dan zouden er kinderen van een plaatselijke school komen, om workshops mee uit te voeren. 3 groepjes van 6 gingen samenwerken. Wij werkten nu met het groepje van Sanne en het groepje van Sebastiaan. We hadden 3 workshops namelijk muzisch taalgebruik, maskers maken en ritmisch bewegen. Deze workshops hadden ook te maken met Opera. Wij namen de workshop muzisch taalgebruik.

We bereiden alles voor en oefenden nog voor ons eigen toneelstuk. We hielden ook een technische repetitie. De zaal waarin we speelden, was een prachtige zaal en om het licht en geluid te bespreken met meneer Van Lokeren, had ik even het gevoel dat ik regisseur was. ’s Avonds was de voorstelling. Onze voorstelling is heel goed gegaan, ik bewonderde zelfs de andere stukken. Want iedereen had er een prachtstuk van gemaakt. Ik was verbijsterd. Na de voorstellingen trokken we naar de bar. Ik keek eerst naar het einde van de Allerslimste mens en maakte samen met Kathleen een vreugdedans omdat Linda eruit vloog. Ik schoot mij op de danszaal en maakte er een fijne avond van.

De volgende dag stonden we dan paraat om de kinderen op te vangen. Wat deden we nu in de workshop? We begonnen met een zin uit de opera te geven bv ‘Het doek viel…’ en de kinderen moesten elk een zin aanvullen totdat we een heel verhaal bekwamen, anders spelletjes die we gedaan hebben was, door de zaal rondlopen en het woord nadoen dat wordt gezegd, iedereen krijgt een woord, ze gaan per 3 zitten en krijgen nog een raar woord er bij en dat moeten ze in een toneeltje gieten. De andere kinderen moeten de woorden raden,…. Als afsluiter bereiden de kinderen een toonmoment voor aan de anderen. Ook hier verbaasde ik me weer, hoe mooie toonmomenten er waren en dit na een uur voorbereidingstijd. De kinderen gingen blij naar huis en wij bleven met een goed gevoel achter.

Die avond was het bal, maar voor dat we ons gingen omkleden, gingen we naar het filmpje zien van dat iedereen over de zag gemaakt had. Ik vond ons filmpje super! Dus een pluim voor Michelle, Stephanie en Sebastiaan die het filmpje ineen hadden gebokst. Het was ook wel leuk om te kijken hoe de anderen de workshops hadden ingevuld. Na de filmpjes en het avondmaal trokken we naar de kamer om ons om te kleden. In onze kamer was het een ‘kiekenkot’. Het echte vrouw zijn, kwam naar boven. Heel grappig om naar te kijken. In onze mooiste kleren en met ons masker en uitnodiging in de hand trokken we naar de zaal. De leerkrachten waren ook gemaskerd en we kregen allemaal een drankje en een hapje voor de film begon. De film was ‘Save the last dance’. Ik had deze film al meerdere keren gezien, maar ik vond dit niet erg aangezien ik het een hele mooie film vond. Na de film gingen we naar de bar. Daar zaten Valerie en Anthony als verrassing voor Annelies die jarig was. Ik denk dat het een fijn cadeau was voor haar. We hebben gedanst, gebabbelde en natuurlijk gewalst. Maar om 1 uur kroop ik toch in mijn bedje.

Vrijdag, de laatste dag. Het waren al vermoeiende dagen geweest en het was moeilijk om wakker aan de ontbijttafel te zitten. Na het ontbijt trokken ik naar de danszaal om mijn muzobox voor te stellen. We luisterden naar elkaar en ik genoot van iedereen zijn muzobox. Daarna bespraken we in onze groepjes van 6 hoe onze samenwerking verlopen was. We kwamen tot de conclusie heel goed. Ik denk dat dit kwam doordat er in onze groep niet echt een leidersfiguur zat. Iedereen nam de leiding om bepaalde punten waar hij goed in was. Namelijk ik trok meer de leiding bij het regisseren van de eigen toneelstuk. We wisten de sterkten van de ander en we hebben dit ten volle benut. Er was nooit ruzie. Alleen gelach overheerste. Daarna maakten we ons klaar om naar huis te gaan. Rond 3uur kwamen we in Sint-Niklaas toe.

Ik vond het een hele fijne 4-daagse. Ik heb gelachen en vooral genoten van de anderen. Het was wel vermoeiend maar wel een fijne afsluiter om onze muzo-opleiding in stijl af te sluiten. We zijn toen in Dworp begonnen in het eerste jaar en nu hebben we het daar ook afgesloten. Dworp zal voor mij altijd gelijk staan aan MUZO!